Najbardziej znane klasyfikacje badań społecznych zakładają podziały na: badania pierwotne/wtórne, badania jakościowe/ilościowe, badania ingerencyjne/nieingerencyjne. Odnosi się to również do badań w public relations.
A teraz więcej szczegółów na temat każdego z wymienionych trzech podziałów:
- badania pierwotne i badania wtórne – badania pierwotne są dokonywane po raz pierwszy i mają oryginalne dane pierwotne co oznacza, że w pełni odpowiadają danemu problemowi badawczemu; badania wtórne opierają się na juz istniejących wynikach badań, są tańsze niż badania wtórne, jednak ryzykiem z nimi związanymi jest nieaktualność danych czy niewyczerpanie danego problemu badawczego;
- badania jakościowe i badania ilościowe – badania jakościowe dotyczą danych jakościowych, miękkich, mają charakter eksploracyjny, bazują na niewielkich i niereprezentatywnych próbach, mogą uzupełniać badania ilościowe. Badania ilościowe mają charakter opisowy lub wyjaśniający, gromadzą dane do analizy statystycznej, są zwykle rzetelne i wartościowe, bazują na dużych, często losowo dobieranych próbach, jednak mogą dawać zbyt ogólne wyniki i nie służą pogłębianiu problemów badawczych. Stosuje się je raczej do określania skali zjawiska. Debata, który z tych typów badań lepiej stosować, tocząca się w naukach społecznych, jest również obecna w publikacjach anglosaskich teoretyków public relations zajmujących się badaniami.
- badania ingerencyjne i badania nieingerencyjne – pierwsze z nich wymagają bezpśredniej interakcji z badanym i przyczyniają się do zmiany jego świadomości. Drugi rodzaj badań nie wymaga bezpośredniej interakcji z badanym, jednak dyskusyjna jest kwestia, czy sam fakt udziału w badaniu już nie przyczynia się do zmiany świadomości. Wielu autorów podręczników metodologicznych twierdzi, że tak.
W kolejnej części cyklu metodologicznego napiszę, jak poza tym dzieli się badania w public relations.
Zdjęcie pochodzi z serwisu sxc.hu
